به باستانِ جوانی: عطا خیرخواه
نخست خنده دیوانه می‌‌شود
سپس از خنده دیوانه می‌‌شوی
دهان که چاهِ دیوان شد
روزی یک دندان‌شاه می‌‌شود
شبی یک دیوانه می‌‌افتد
چاه که لب از استخوان‌ریخت
دیوان که خمیرِ شاهانه خوردند
سپید‌ها که پریدند
شدید پریدند
فجیع پریدند
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
باغ‌وحشی که شرنگ سروده است
خانه > خاک > شعر > باغ‌وحشی که شرنگ سروده است تاریخ انتشار: ۱۰ خرداد ۱۳۸۹ • چاپ کنید درآمدی بر اشعار حسین شرنگ و شعرخوا...
-
به خواهرزاده‌ام وحید رشته‌داری شیدا نخستین "عشقِ زندگی‌ِ من" بود! یک عشقِ به راستی گیومه‌نشین! روزی طرف‌های عصر، داشت ا...
-
گل‌ها ویرانهِ تن را می‌‌پوشانند بوی مرگ را می‌‌پوشند گل‌ها وظیفه دارند مرگ را رنگ کنند بوی مرگ را بگیرند گل‌ها همان برگی را به مرگ می‌‌زنن...
-
برای اینکه خودم خودستانِ خودم باشم شما همگان را منیده‌ام با جان‌ام از همهِ جانوران گذشته‌ام ماهی یی که از همهِ ماهیان و سپس از آب گذ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر