یادِ یگانه عمو مالکم که دوشمشو(۲۰ تیرماهِ ۱۳۹۴) بعد ای دو ماه بی یاووخوراکی تکریبا مطلکای یه دنیا رو!
تا اتاهست گپ بزنه خوی گوچگونی اگفتی: "نهلی ای مو بمروم، گناه داروم!"
عجب شوی گذشت!
چکده یادانگیزه عمو!
چه خاطره وون خوشیای عمو و گلسومک( چه نوم خوشی!) و گچگن شون تو مرادآوا یادم ایه!
مرادآوا و دهون دور و بری: سنگ اسپید، شاه مردونی، جنگلآوا، آ تومون شنی که ابو بریی توشون گم بهی یا سر ای کهوریای که به طرف سنگاسپید ارو در بیاری!
چکده کهور!
کهورون سوزِ خروشت!
تو یه کهوری همیشه صدای سوتله ایه: کوکوکو!
آسونِ مرادآوا هلیللرودر، اسونی کوه یاوسگون که تو افقِ زمان و مکان روزی چند دفعه رنگی عوض اکه!
فاصلهِ میون خون ی عمو تا هلیلل و جنگلآوای زنده یاد محمودخان، یا زمین دکِ پر گزییر خوی خاکی که همرنگ و حالتِ هلوایر
چه دلوم اخواههای مرادآوا و عمو و آ حال و هوای هرگزتکرارنبودنی بنویسم
چکدهای خاکی دوستر!
به خاک اعتماد داشت!
ادونستی که اگه با دل و جون رو زمین کار کنی محتاجِ کسی نابهی!
عمو مالک! مالکِ کشاورز! مالکِ اصلِ خدا!