دوستان ریخته‌ا‌ند
برگ‌های ابری
پیش از شا‌رِ زرد
بر افسوس‌های ریخته
سایه می سایند
دست‌ها قار‌قار می‌‌کنند
شاخه‌ها می آذرخشند
پنهان و پیدا
میانِ خشاخش و غُرُمبه
پاییز آمده
@sharangestaan
۱۴۰۲ مهر ۱۳, پنجشنبه
۱۴۰۲ مهر ۹, یکشنبه
ندیده‌یی‌ات ه
ندیده‌یی‌ات هنوز از نزدیک
آنقدر که سایه‌ات درون را برمباند
هیولا‌یی
خمیده بر مغز‌کی
در هستهِ هلویی
که گیر کرده در گلویی
که از خود دریده‌ای
عزیز‌کِ جبار‌م
انسان را
انسان واقحقیقتا مو‌جو‌عود را
اگر ببینی
بی اختیار می‌‌رینی!
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)
-
به خواهرزاده‌ام وحید رشته‌داری شیدا نخستین "عشقِ زندگی‌ِ من" بود! یک عشقِ به راستی گیومه‌نشین! روزی طرف‌های عصر، داشت ا...
-
گل‌ها ویرانهِ تن را می‌‌پوشانند بوی مرگ را می‌‌پوشند گل‌ها وظیفه دارند مرگ را رنگ کنند بوی مرگ را بگیرند گل‌ها همان برگی را به مرگ می‌‌زنن...
-
آینه ی شگفتی زیبا: مهناز طالبی تاری آنکه دیرزمانی پیش گفت: "من با هیچ چیز مربوط به انسان بیگانه نیستم."، خواست حساب سخن خ...
