مرده تکانِ انگشت‌اش را
به شاخهِ زردالو داد
میوه از هوش رفت
از رفتن افتاد
۱۴۰۲ مرداد ۸, یکشنبه
۱۴۰۲ مرداد ۷, شنبه
انساندویچ ش
چه سر‌ی چه انجامی!
میان زندگی و مرگ
انساندویچ شدم
خاکِ همیشه‌گرسنه
درسته‌قورت‌ام داد
کوه، صفحه‌ای سنگین
انداخت رویم
سایهِ دراکو‌کولا
عمرم را شکست
دریغا‌ر‌غار‌ماشینِ غمگینا!
غمشینِ ماگینا!
اینا!
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)
-
به خواهرزاده‌ام وحید رشته‌داری شیدا نخستین "عشقِ زندگی‌ِ من" بود! یک عشقِ به راستی گیومه‌نشین! روزی طرف‌های عصر، داشت ا...
-
گل‌ها ویرانهِ تن را می‌‌پوشانند بوی مرگ را می‌‌پوشند گل‌ها وظیفه دارند مرگ را رنگ کنند بوی مرگ را بگیرند گل‌ها همان برگی را به مرگ می‌‌زنن...
-
آینه ی شگفتی زیبا: مهناز طالبی تاری آنکه دیرزمانی پیش گفت: "من با هیچ چیز مربوط به انسان بیگانه نیستم."، خواست حساب سخن خ...
