فرا می‌‌رسد نیمه‌شبی که تو جایی
کنج خودت می‌‌نشینی
سرِ سرخِ نوشته را در دست می‌‌گیری
چشم‌های بسته‌ات را در بستهِ چشم‌هایش می‌‌گشایی
و خاموشی درخشان
هاله‌ات می‌‌شود
۱۴۰۲ فروردین ۵, شنبه
۱۴۰۱ اسفند ۲۲, دوشنبه
امروز ک
امروز کودکی‌ام را دیدم
موجود‌ی که نمی‌‌دانست
فضایی ست
ای فضا‌ی اسباب!
سفینهِ بازیِ من
کی بزرگ شد!
بوی روشنِ کجا از سفر آمد!
۱۴۰۱ اسفند ۱۷, چهارشنبه
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)
باغ‌وحشی که شرنگ سروده است
خانه > خاک > شعر > باغ‌وحشی که شرنگ سروده است تاریخ انتشار: ۱۰ خرداد ۱۳۸۹ • چاپ کنید درآمدی بر اشعار حسین شرنگ و شعرخوا...
-
به خواهرزاده‌ام وحید رشته‌داری شیدا نخستین "عشقِ زندگی‌ِ من" بود! یک عشقِ به راستی گیومه‌نشین! روزی طرف‌های عصر، داشت ا...
-
گل‌ها ویرانهِ تن را می‌‌پوشانند بوی مرگ را می‌‌پوشند گل‌ها وظیفه دارند مرگ را رنگ کنند بوی مرگ را بگیرند گل‌ها همان برگی را به مرگ می‌‌زنن...
-
برای اینکه خودم خودستانِ خودم باشم شما همگان را منیده‌ام با جان‌ام از همهِ جانوران گذشته‌ام ماهی یی که از همهِ ماهیان و سپس از آب گذ...
