بر آ

 بر آب می‌‌روم

یا در آب و آب

بر من می‌‌رود

بخت باغبان، میان راه

چتر بسته‌اش را در جلد ژرفا

غوطه داد

خندان

بر خانه باران رفت

کوه‌ها ا

 کوه‌ها از آدمی‌ می‌‌گریزند

با نام‌هایشان

بر بال شاهین‌ها‌ی تیرشنیده

با ماه‌هایشان بر پشت پلنگان دیوانه

با تبِ برف‌ها و یخ‌هایی‌ که از شنیدن هذیان‌های دو پای ولگرد

و دیدن چادر‌های روشن و پرچم‌های پیروز‌شان

به دره‌ها می‌‌ریزند

از آدمی‌ می‌‌گریزند

کوه‌ها

از د

 از دست خودم

پیش پا

افتادم

پیشِ پا افتادگی سنگپاره

از دستِ پاره‌کوه

زمان ه

 زمان

همه جاست

همه جای زمان

پیداست

پیدایش اسبی که پیشی‌ گرفت

از خود

جا ماند

کنار د

 کنار دریاچهِ زردبرگ

شناور‌م

بر خود

آذرخشی ک

 آذرخشی که هستی‌ من بود

شصت و دو نامه‌خانه

در یک خط