۱۴۰۲ فروردین ۵, شنبه

فرا م

 فرا می‌‌رسد نیمه‌شبی که تو جایی‌

کنج خودت می‌‌نشینی

سرِ سرخِ نوشته را در دست می‌‌گیری

چشم‌های بسته‌ات را در بستهِ چشم‌هایش می‌‌گشایی

و خاموشی درخشان

هاله‌ات می‌‌شود

-
برچسب‌ها:

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

هزاره‌ها ا

هزاره‌ها از کجا به جا از کی‌ به اکنون رفتم هر بار همهِ جایگاه از  یادم رفت آمد یادم همهِ هزاره‌ها اینجا

  • اندر پیدایشِ شریف شیدا
    به خواهرزاده‌ام وحید رشته‌داری شیدا نخستین "عشقِ زندگی‌ِ من" بود! یک عشقِ به راستی‌ گیومه‌نشین! روزی طرف‌های عصر، داشت ا...
  • گل‌ها و
      گل‌ها ویرانهِ تن را می‌‌پوشانند بوی مرگ را می‌‌پوشند گل‌ها وظیفه دارند مرگ را رنگ کنند بوی مرگ را بگیرند گل‌ها همان برگی را به مرگ می‌‌زنن...
  • برای ا
     برای اینکه خودم  خودستانِ خودم باشم  شما همگان را منیده‌ام  با جان‌ام از همهِ جانوران  گذشته‌ام  ماهی‌ یی که از همهِ ماهیان و سپس از آب  گذ...