ندیدهییات هنوز از نزدیک
آنقدر که سایهات درون را برمباند
هیولایی
خمیده بر مغزکی
در هستهِ هلویی
که گیر کرده در گلویی
که از خود دریدهای
عزیزکِ جبارم
انسان را
انسان واقحقیقتا موجوعود را
اگر ببینی
بی اختیار میرینی!
هزارهها از کجا به جا از کی به اکنون رفتم هر بار همهِ جایگاه از یادم رفت آمد یادم همهِ هزارهها اینجا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر