آوازی از ته سر: علی صفویان
به پرتیِ ماری که ازِ حواسِ گزیده لغزیده
از هوش رفته اندازه‌اش ورم کرده
این جهان پوشیدهِ پوست‌هاست
پوست‌های باستانیِ جهان‌ها
پوست‌های پشتِ این جهان را هم
جهان‌های دیگر می‌‌پوشند
جهانی در پوست‌اش زار می‌‌زند
پوستی بر جهان‌اش می‌‌زارد
جهانی تهی‌پوستی
جهانی گوشتِ عریانی
جهانی قفسِ استخوانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر