خجالت را
کوه‌هایی که لخت شدند
نکشیدند
شهر‌هایی که مرگ سبز پوشیدند
بی ریشه بودند
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
-
به خواهرزاده‌ام وحید رشته‌داری شیدا نخستین "عشقِ زندگی‌ِ من" بود! یک عشقِ به راستی گیومه‌نشین! روزی طرف‌های عصر، داشت ا...
-
گل‌ها ویرانهِ تن را می‌‌پوشانند بوی مرگ را می‌‌پوشند گل‌ها وظیفه دارند مرگ را رنگ کنند بوی مرگ را بگیرند گل‌ها همان برگی را به مرگ می‌‌زنن...
-
برای اینکه خودم خودستانِ خودم باشم شما همگان را منیده‌ام با جان‌ام از همهِ جانوران گذشته‌ام ماهی یی که از همهِ ماهیان و سپس از آب گذ...
سلام شعر زبر ای خنده بمر استاد هم داری؟
پاسخحذفسلام دوست عزیز،
پاسخحذفدشمنات استاد باشد.
آن شعر را هم زمانی دیگر منتشر خواهم کرد.