مد و مدت

هر مد‌ی مدتی‌ دارد. پس از مدتی این مد نیز می‌‌گذرد. مدت، آبستن مد‌هاست. بترس از روزی که آدمخواری با اتیکت‌های شیک و آنتیک مد شود. چه ساده‌ام! این مد بارها خودش را باز‌مد کرد. تنها به قرن بیستم برگرد: ...ادامه‌ی مد سیاه‌پوست‌سرخپوست‌خواری، مد ارمنی‌خواری، مد یهودی‌خواری، مد فلسطینی‌خواری، مد بالکانی‌خواری، مد کرد‌خواری( به سبک علی‌ کیمیکال و ابن عم‌اش)، مد چچنی‌خواری، مد توتسی‌خواری، مد هوتو‌خواری، مد کونگله‌خواری....ببخشید‌ای شکم‌چرانان آلامد! رستوران آنجاست. من نه خوراک‌ام نه خوره‌ی مد!