داشتم با ‌های و هوی

داشتم با ‌عینِ عشق بازی می‌‌کردم
غیر از خدا‌وحش هیچکس نبود
گرمب‌گرمب تندر‌هایم آسمان را می‌‌غرمباندند
از دست‌هایم آذرخش می‌‌خاست
مردم با شتاب و هیاهو به خانه‌هایشان پناه می‌‌بردند زانو‌زنان دست به دعا‌:
ای آخر‌الزمان! چرا درست در نسلِ من اتفاق افتادی!
خدا‌وحش چنان با هیجان و شادی دست به هم می‌‌سایید و به هوا می‌‌پرید و کف می‌‌زد و هورا می‌‌کشید
که انگار پابرهنه‌کودکی لاتینو از خیابان خیره به تی‌وی باری که در آن مسی در پنج متریِ دروازه می‌‌رود که همهِ گل‌های آینده را یکجا شوت کند توی دروازه
که انگار صدای چاووشِ بازی در لحظهِ اعلامِ گللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللل!
گللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللل!
گللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللل!
نسلی منقرض شده شهری غرق
توپی‌ گل
کودکی‌خدایی‌چاووشی شاد
من غرقِ بوهای باغ‌ام و دیگر دلیلِ هیچ چیزی را نمی‌‌فهمم
همینکه هر چیز دلیلی‌ دارد دلیل بر همینکه هر چیزی دلیلی‌ دارد است!