از خوردنِ علف
زیرِ دندانِ میشهایی که خوردهشدن را
دوستتر دارند
چرا چرا چربتر از زیراست
دانستم
دانستم
دیو شدم دیو که دیوانه نگردم رودِ دد و دیوچه را خانه نگردم خیره شدم خیره که آیینه ببیند چهرهِ بیگانه و باگانه نگردم محو شدم محوِ تو و بو...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر