کفی که چشمان‌ام را برد
تفی که در سکوت انداختم
ترسید‌م
خنده‌ام شد گرداب‌ام
خندید به ترس‌ام گرداب
فریاد از ریشه‌های دریا کشیدم وقتی
گلو در اشغال آب بود
آبِ بیمار
-
به خواهرزاده‌ام وحید رشته‌داری شیدا نخستین "عشقِ زندگی‌ِ من" بود! یک عشقِ به راستی گیومه‌نشین! روزی طرف‌های عصر، داشت ا...
-
گل‌ها ویرانهِ تن را می‌‌پوشانند بوی مرگ را می‌‌پوشند گل‌ها وظیفه دارند مرگ را رنگ کنند بوی مرگ را بگیرند گل‌ها همان برگی را به مرگ می‌‌زنن...
-
برای اینکه خودم خودستانِ خودم باشم شما همگان را منیده‌ام با جان‌ام از همهِ جانوران گذشته‌ام ماهی یی که از همهِ ماهیان و سپس از آب گذ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر