به پروانه مقام
با پای خود به پایان نرسم
چندی بدوم با پا‌های پایان
میانِ دویدن بچمم
به سطحِ جاذبهِ غبار
آغازِ بی پا
نشئهِ نقشهِ پروانه
بله! بله! بله!
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
دیو شدم د
دیو شدم دیو که دیوانه نگردم رودِ دد و دیو‌چه را خانه نگردم خیره شدم خیره که آیینه ببیند چهرهِ بیگانه و باگانه نگردم محو شدم محوِ تو و بو...
-
به خواهرزاده‌ام وحید رشته‌داری شیدا نخستین "عشقِ زندگی‌ِ من" بود! یک عشقِ به راستی گیومه‌نشین! روزی طرف‌های عصر، داشت ا...
-
الان، دوستی، محسن شمس، ویدئویی برایم فرستاد، با چند خط تلخ، مبهوت. دیدم و تن‌‌ام سیخزار شاخ شد. لینک آن را پایین همین نوشته می‌‌گذارم. رف... -
جریانِ این عشقِ ریشنفکرانِ اسلامیرانیست به موی گندیده چیست؟ آیا این یک فتیشِ نوین است؟ آیا این مو از پیاز‌مو گندیده یا از سیرمو؟ از...
چندی بدوم ...
پاسخحذفهیچ سخنی قادر نیست میزان سپاس مرا بابت شعر منتقل کند به ناچار به تشکری ساده بسنده می کنم .
ممنونم
ای انسا‌ناز! از همان روز‌های غمگساری شما با من در مرگِ مادرم، که شگفت‌ترین روز‌های مصیبت در زندگی-ام بودند دانستم که با انسانِ ناز و درست و درمانی سر و کار دارم! قدرِ محبت‌های بی دریغ و انسانیتِ آرام و بخشاینده‌ات را می‌‌دانم‌ای پروانهِ والا مقام!
پاسخحذفهمدردی و غمگساری ،کوچکترین کاری ست که یک نفردر لحظات سختی نسبت به دوستش انجام میدهد و قدردانی اولین کاری ست که انسانها بزرگ یاد میگیرند و کوچک های همیشه پست مانده ، هرگز یاد نمیگیرند .
پاسخحذفبزرگید که برای کارِ ِ کوچک من،این چنین باشکوه قدردانی می کنید .
باز هم سپاس.
بخشایندگی و مهربانی و استعداد والا‌ی دوستی کار‌های کوچکی نیستند‌ای پروانه‌جان!
پاسخحذفبه فدای تو و مرام‌ات!