خدا را شکر که دادا و عبدالله و زن و دحتی و بقیه زوارمون به سلامتی برگشتن.
مو دایی نیویورک حالوم ای همیشه گیشته به هم خو و نزدیکر که ای تنگی نفس و تو و لرز و عفونت شدید ریه بمروم.
آتی دوستونوم خوی دارووون طبیعی و بخور روغن کالیتوس تا اندازه ای ای موشون نجات دا.
دوش برگشتوم و یه راست روتوم بیمارستان. دوستوم خسرو تو پیامی نوشتی: دیگر بیمارستان فرودگاه دوم تو شده است.
خلاصه ای سر نو کرتیزون و آنتی بیوتیک.
دو ماه دگه قراره بیمارستان ای مو برسته پیش یه متخصص ریه.
نادونوم یه حال به کجا اکشه.
دایی، به نظر ارسه که تو زیاد متوجه نابهی که چکده دایی اسیرت و مو تو یه تبعید بی پایان به دیدار هر از گاه کوچککون نیاز دارین.
آتی انگار همه فقط ای نیازون خوشون اشناسن. برای ما بیکسون نمک خنده وون و گپ نامفهوم کیمیا و حضور شیرین هلما و آ همه خوهزارزاده دگه ای جون هم عزیزتره. حد اکثر، هفته یی یه روز نباید توقع زیادی ببو. خودمم پول کارت ماهانه اپردازوم. چند روز پیش عکس محمدحسین و آرساموم کنار هم دی اشکوم در یه. یه دو تا اکده گزر بودرن که مو دگه نامشناه.
چکده گذشت و مو ای غزل و محمدسینام ندی.
مگه مو عمر نوح داروم؟
یه نامه برای مژگان م ارستوم. برای خاطره هم بخون.
تو تا حالا ای همه گیشته توجه داشتی. مو دگه ای فهیمه وفریبا توقعی نداروم. آوون استعداد محبت ندارن.محبت شون خودجوش نهه. فقط وقتی تصادفا خونه خاطره ببهن و تماسی برقرار ببو یادشون ایه که مو دایی حسینوم. مژگان هم که زمانی آ همه مهربونر، حالا فقط وقتی مو سراغی بگروم جوابی ادهه. مو یا م ع برای همیشه کنارِ دور شما نهین و حیفه که محبت، نوشداروی بعد ای مرگ سهراب ببو. وقتی که دگه افسوس فایده یی نداره:
"بیا تا قدر یکدیگر بدانیم
که تا ناگه ز یکدیگر نمانیم."
بدی چه ستمی در حق محمدعلی ابودنه. به همه زنگ ازنه و هچکه هم سراغی ناگره و احساس اکنه حتی اگه سراغی ای عزیزی بگره مزاحمه.
حسین کربلا هم ای یه رفتار ناتاهه راضی ببو.
بی تفاوتی و معذرتخواهی ای بی تفاوتی در برابر کسونی که فهمیشونه گله هم دگه فایده یی نداره رسم همیشه خوشی نهه.
احساسوم که باید یه گپون برات بنویسوم.
نازی به خاطر یکی دوانتقاد چند دفه طوری قبیله ییش گپ زه که انگار مو خوی سررشته داریون بدوم. حال اینکه گیشترین تماسون و محبتون هم ای شماوون رسیده. غیر ای فهیمه و فریبا.
مو یه اعتراض آهسته م که دایی، شک نداروم که کیمیا هم خوی یه گپون مو همدله.
چکده اعتراضونی افهموم:
نه میمی نه...!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر