در کفشِ این بیابان حتما ریگِ دومی هست
در ریگِ دوم و بی شمارم‌اش شاید
پا‌برهنه‌ای دنبال کبوترش می‌‌گردد
این روزها اگر مرا قهقهنده و جهنده و چمنده
در خیابان دیدی
بدان که هندوانه‌ای فضایی خورده‌ام
و موجودی در کلاه‌ام
آواز‌های ژیندوسی می‌‌خواند
تا تو از رقصِ کوه‌ها چه بویی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر