به مولانافِ دو و نیم عالم: مملی ماری
گاه است بز که شاخ بر
لبِ پرت می‌‌زند سُم
بر سایه‌های سُم می‌‌کوبد
جرقّه از خطِ خطر‌انگیز
گاهِ جرقّه‌چر است بز
جرقّه از خطِ خطر‌انگیز
گاهِ جرقّه‌چر است بز
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
-
به خواهرزاده‌ام وحید رشته‌داری شیدا نخستین "عشقِ زندگی‌ِ من" بود! یک عشقِ به راستی گیومه‌نشین! روزی طرف‌های عصر، داشت ا...
-
گل‌ها ویرانهِ تن را می‌‌پوشانند بوی مرگ را می‌‌پوشند گل‌ها وظیفه دارند مرگ را رنگ کنند بوی مرگ را بگیرند گل‌ها همان برگی را به مرگ می‌‌زنن...
-
برای اینکه خودم خودستانِ خودم باشم شما همگان را منیده‌ام با جان‌ام از همهِ جانوران گذشته‌ام ماهی یی که از همهِ ماهیان و سپس از آب گذ...
khodaya khodaya ta engelabe MAHDI HOSSEIN SHARANG ro negah dar!!!!!!
پاسخحذفخدا نکند!
پاسخحذفخدایا! خدایا!
تا همانوقت گویندهِ این دعا را فقط نگهدار!