بهشت مار‌سحر بیانی
باز کرمِ شب‌کتاب
پرید تو تاریکی‌ِ کلفت
کشید روزنه
تو تاریکی‌ِ دراز
مو به مو
آیندهِ خندهِ تو را
تو استخوانِ سرِ من نوشت
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
-
به خواهرزاده‌ام وحید رشته‌داری شیدا نخستین "عشقِ زندگی‌ِ من" بود! یک عشقِ به راستی گیومه‌نشین! روزی طرف‌های عصر، داشت ا...
-
گل‌ها ویرانهِ تن را می‌‌پوشانند بوی مرگ را می‌‌پوشند گل‌ها وظیفه دارند مرگ را رنگ کنند بوی مرگ را بگیرند گل‌ها همان برگی را به مرگ می‌‌زنن...
-
برای اینکه خودم خودستانِ خودم باشم شما همگان را منیده‌ام با جان‌ام از همهِ جانوران گذشته‌ام ماهی یی که از همهِ ماهیان و سپس از آب گذ...
سِحر ِ بیان ِ تو
پاسخحذفدرین شب ِبیابان ِ بیان
سَحَرها می نشاند!
جوش را عشق است.
دم‌ات توپ‌ای همایونِ فرخنده!
پاسخحذف