به محمدباقر صمیمی
خدایان به مورچهها نگاه میکنند
مورچهها نگاه را تکهتکه
به سوراخِ پرستشگاه میبرند
می خورند
در تاریکیِ ناب
به هم نگاه میشوند!
به هم نگاه میشوند!
هزارهها از کجا به جا از کی به اکنون رفتم هر بار همهِ جایگاه از یادم رفت آمد یادم همهِ هزارهها اینجا
چگونه سپاس خویش تقدیم دارم . از این همه مهر------------ محمد باقر صمیمی
پاسخحذفقابلِ تو را نداشتای دوستام صمیمی!
پاسخحذفمدتها بود که در لیست بودی!
رویت را میبوسم!