نه هر کون پر تُسی روح الکُدُس بو
نه موی چوک خدا هر حیفِ کس بو
چگل٘ شون دا هزار تخمِ لک وُ حَک
سه نُه هرزه یکی اسطوخودوس بو
دیو شدم دیو که دیوانه نگردم رودِ دد و دیوچه را خانه نگردم خیره شدم خیره که آیینه ببیند چهرهِ بیگانه و باگانه نگردم محو شدم محوِ تو و بو...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر